σκοτεινούς διαδρόμους και μυστικούς κώδικες. Μόνο που όλα αυτά στην περίπτωση μας γίνονται στο πιο αληθινό τους.
Ποτέ ο νεαρός ιερομόναχος Εφραίμ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί, όταν έφτασε το 1981 στην Μονή Κουτλουμουσίου, ότι μερικά χρόνια αργότερα θα γινόταν ο πρωταγωνιστής μιας υπόθεσης που χαρακτηρίστηκε ως το μέγα σκάνδαλο, θα «έριχνε» μια Κυβέρνηση και θα συντάρασσε το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Υπό την πνευματική καθοδήγηση του γέροντος Ιωσήφ και αφού είχε γνωρίσει τον νεαρό φοιτητή της Νομικής, Αντώνη μετέπειτα Αρσένιο, το 1982, έφυγε από το Κουτλουμούσι και ως συνοδεία πλέον πήγαν στην Νέα Σκήτη. Λίγα χρόνια αργότερα το Πατριαρχείο και η Ιερά Επιστασία τους μεταφέρει στο Βατοπέδι όπου ζούσαν ελάχιστοι μοναχοί υπό το καθεστώς του ιδιόρρυθμου μοναχισμού.
Ο Εφραίμ επιμένει να κινηθεί διαδικασία εκλογών για νέο ηγουμενοσυμβούλιο αφού είχε με τον χρόνο αποκτήσει την πλειοψηφία. Στόχος του ήταν να αναλάβει αυτός την ηγουμενία με τους δικούς του ανθρώπους και να μετατρέψει την Μονή σε κοινόβιο. Οι δυνατότητες όμως που είχε για να κάνει αυτή την αλλαγή ήταν πολύ περιορισμένες.
Αρχικά αντιμετώπισε την απροθυμία της Επιστασίας και αργότερα του Πατριαρχείου. «Μια τέτοια κίνηση μπορεί να σημάνει ιερό πόλεμο», του είχαν διαμηνύσει από το Πρωτάτο. Όμως ο Εφραίμ δεν κάμπτεται, επιμένει και παρά το συγκρουσιακό κλίμα στην Μονή συνεχίζει την προσπάθεια. Δεν είναι βέβαιο αν θα τα καταφέρει αφού δεν βρίσκει συμμάχους. Είναι εντελώς μόνος…
Ο παράξενος ταξιδιώτης
Ένα πρωί χτυπάει την πόρτα της Μονής ένας απρόσκλητος επισκέπτης. Δεν κρατάει samsonite, ούτε εκδρομικό σακίδιο, τα ρούχα του είναι τσαλακωμένα και νωπά. Συστήνεται και ο Εφραίμ καταλαβαίνει ότι ο επισκέπτης είναι πραγματικά θείο δώρο.
Ο αλευροβιομήχανος Κώστας Λούλης είχε χάσει τον προσανατολισμό του σε μια μικρή βόλτα με το φουσκωτό του και είχε διανυχτερεύσει στην ακτή, μπροστά από την Μονή Βατοπεδίου χωρίς πραγματικά να ξέρει που βρίσκεται.
Το καλωσόρισαν, κάθισε και μίλησε μαζί τους για ώρες και τελικά πείσθηκε ότι ο Εφραίμ είχε δίκιο να διεκδικεί την ηγουμενία. Εκείνη την ώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να βοηθήσει τους μοναχούς οικονομικά όπως και έγινε. Ούτε ο Εφραίμ αλλά ούτε ο ίδιος ο Λούλης μπορούσαν να φανταστούν ότι αργότερα ο γνωστός επιχειρηματίας με εντολή Μητσοτάκη θα γινόταν Διοικητής του Αγίου Όρους.
Αυτή η εξέλιξη ήταν που άλλαξε τα πάντα. Ο Κώστας Λούλης έκανε ότι ήταν δυνατόν για να αλλάξουν οι ισορροπίες στην Μονή και μια νύχτα όπου οι καιρικές συνθήκες θύμιζαν ταινία στα Καρπάθια, οι τηλεφωνικές γραμμές κόπηκαν ξαφνικά και οι εκλογές στο Βατοπέδι ανέδειξαν νέα διοίκηση. Ηγούμενος ήταν πλέον ο γέροντας Εφραίμ.
Η λίμνη των μοναχών!
Στην γνωστή λίμνη Βιστονίδα δεν ζει το γνωστό τέρας, αλλά ένας δράκος που κατασπαράζει ότι βρίσκει στο διάβα του. Πολιτικούς, δημοσιογράφους, ιερωμένους, δικαστές, δημοσίους υπαλλήλους και όποιον βρει πρόχειρο ή όποιον θεωρεί να ανακατεύεται στις δουλειές του.
Η ιστορία αρχίζει το 1920 όταν η Θράκη απελευθερώνεται. Τότε η Μονή θέτει για πρώτη φορά το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Το 1922 γίνεται αγωγή κατά του δημοσίου για την κυριότητα ενώ το 1923 γίνεται ο πρώτος συμβιβασμός. Η Μονή παραχωρεί 38.000 στρέμματα στο Δημόσιο και σε αντάλλαγμα παίρνει το μετόχι στην λίμνη. Το 1924 το κράτος με νομοθετικό διάταγμα κυρώνει μεν τον συμβιβασμό αλλά δεν τον εφαρμόζει.
Το 1929 η μονή προσφεύγει στο ΣτΕ το οποίο αποφασίζει την εφαρμογή του συμβιβασμού θέτοντας όμως όρους που ευνοούν το Δημόσιο. Το 1941 δικαιώνεται η Μονή με νομοθετικό διάταγμα από την Κυβέρνηση κατοχής. Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, το 1945, το κατοχικό διάταγμα καταργείται. Περνάνε μερικά χρόνια όπου η υπόθεση είναι σε ύπνωση. Το 1951 το Δημόσιο επιχείρησε μονομερώς να ρυθμίσει το θέμα και παραχωρεί εκ νέου την λίμνη στην Μονή.
Τα χρόνια περνούν και ουδείς φαίνεται να ασχολείται. Έτσι φτάνουμε στο 1995 και με απόφαση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου η λίμνη δεν ανήκει στην Μονή. Το 1998 αφού οι μοναχοί επιμένουν με την καθοδήγηση πλέον του γέροντα Εφραίμ και μετά από πολλές διαδικασίες και επαφές των μοναχών το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο δίνει και πάλι την κυριότητα της λίμνης στο Βατοπέδι.
Το 1999 ο τότε Υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Δρυς, αποδέχεται την απόφαση και κατοχυρώνει την κυριότητα στο μοναστήρι.Το 2000 το Βατοπέδι ζητάει την διαχείριση και νομή της λίμνης αλλά το αίτημα απορρίπτεται. Έρχεται όμως το 2002 ο κ. Φωτιάδης να τους ανάψει και πάλι το πράσινο φώς. Με αυτό το δεδομένο προχώρησαν και με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και έφτασαν στις ανταλλαγές, στις δυο Εξεταστικές, στην Προανακριτική, στην ανακρίτρια Καλού, στην εμπλοκή πέντε Υπουργών και ενός Πρωθυπουργού και κανείς δεν ξέρει που αλλού….
